Zbiór Jerzego Alexandrowicza z 1871 roku. Autor wykonywał pracę doktorską pt.: O budowie i rozwoju sporangiów u śluzowców

Zbiór śluzowców liczy 250 okazów. Aż do II wojny światowej śluzowce były w zielniku umieszczone wśród grzybów.Najstarsze materiały zielnikowe sygnowane są przez Jerzego Alexandrowicza i Leona Nowakowskiego i pochodzą z lat 70. XIX wieku. Najwięcej kopert zawierających organizmy z klasy Myxomycota dostarczył Słowak Andrej Kmet. Są to śluzowce zebrane u podnóża Gór Kruszcowych (Rudawy) w Brandenburgii. Na resztę składają się okazy zebrane przez Franciszka Błońskiego z Puszczy Białowieskiej,  A. Skirgiełło i  A. Borowską.
Pojedyncze okazy Thumena i Rabenhorsta są pozostałościami zniszczonych, bardziej zasobnych tek śluzowców. Ostatnie egzemplarze otrzymano w latach 70. XX wieku dzięki wymianie z Finlandią.

Śluzowiec (Myxomycota) Diderma globosum na rozkładającym się liściu.