Wydział Biologii Uniwersytet Warszawski

Kalendarz herbarysty

Znów zadanie dla ambitnych: rodzaj Carex czyli turzyce. Kto potrzebuje materiału porównawczego, pod zamieszczonym linkiem znajdzie kolekcję ponad 5 tysięcy turzyc z kolekcji W. Lackowitza. Rośliny zbierane były w XIX wieku głównie z terenu Polski i Niemiec.
- Odnośnik do kolekcji -

Zbiór roślin

Paliurus spina christi

Paliurus – kuzyn szakłaka – zebrany w fazie kwitnienia (gałązka z niepozornymi kwiatami) i 2 miesiące później w fazie owocowania (z efektownymi owocami)

Do identyfikacji większości roślin przydatne są: łodyga wraz ze wszystkimi typami liści oraz, co bardzo ważne, z kwiatami lub owocami (lub jednymi i drugimi, jeśli występują na roślinie jednocześnie).

Drzewa i krzewy

Z drzew i krzewów ucinamy jedynie gałązkę z kwiatami/owocami. Warto wrócić w to samo miejsce za jakiś czas i uzupełnić zbiór o pęd w innej fazie rozwoju, np. owocujący, jeśli wcześniej zebraliśmy kwitnący; w takiej sytuacji nie zapomnijmy dopisać do etykiety drugiej daty zbioru.

Rośliny zielne

Ranunculus cassubicus - jaskier kaszubski

Przy oznaczaniu jaskrów ważną rolę pełnią liście odziomkowe. Przy zbiorze musimy o nich pamiętać

Okazy zielne dawniej zalecano zbierać w całości, wraz z korzeniami. Ten sposób możemy polecić obecnie jedynie w przypadku roślin jednorocznych, w przypadku innych roślin zrezygnujmy z części podziemnych, chyba że mamy do czynienia z naprawdę pospolitymi gatunkami. Częstym błędem jest ścinanie tylko wierzchołka pędu, pozyskiwanie jednego kwiatka lub jednego listka. Im bardziej kompletny zbiór, tym lepiej. Oczywiście, należy zachować przy tym zdrowy rozsądek – trudno  wyrywać w całości bylinę, która może być większa od zbieracza. W takim przypadku wystarczą fragmenty danego okazu – kwiaty/owoce oraz fragment ulistnionej łodygi. Najlepiej wcześniej przestudiować, które cechy są przydatne w identyfikacji poszczególnych grup roślin.

Duże okazy

Jeśli łodyga bądź liście są zbyt duże, by zmieściły się do teczki, można je złożyć i w takiej postaci włożyć między gazety. Sztywne łodygi podczas zginania mają tendencję do łamania się. Aby tego uniknąć należy uprzednio w planowanym miejscu zgięcia zmiażdżyć łodygę. Innym sposobem w przypadku zbyt długich pędów jest pocięcie ich na kilka fragmentów (należy je bardzo starannie ponumerować, by nie pomieszały się fragmenty różnych okazów) i włożenie w osobne gazety. Dzięki tej metodzie okaz szybciej wysycha i więcej można z niego w przyszłości wyczytać, gdyż jedne organy nie przysłaniają innych.

Pałka szerokolistna - Typha latifolia

Pałka szerokolistna została pocięta na fragmenty. Przy tym gatunku warto pamiętać, by po wysuszeniu umieścić go w koszulce

Długie źdźbła trzciny najczęściej trzeba załamać

Rośliny o długich łodygach należy odpowiednio przygotować do zasuszenia. Można je pozaginać lub przeciąć